Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ελλάδα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ελλάδα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 2 Ιανουαρίου 2019

Λαϊκές παροιμίες του Ιανουαρίου


  •  Γενάρης κι αν γεννάται, του καλοκαιριού θυμάται
  • Έκαμ' ο Γενάρης Ήλιο!
  • Εγέλασεν ο Γενάρης (παρά το κρύο, ο Ιανουάριος έχει και ημέρες καλοκαιρίας, τις Αλκυονίδες)
  • Αν είν' τα Φώτα σκοτεινά, είναι τα Λάμπρια φωτεινά, αν είναι τα Φώτα φωτεινά, είναι τα Λάμπρια σκοτεινά
  • Τα Φώτα χιονισμένα και η Λαμπρή δροσάτη
  • Όποιος θε να βαμβακώσει, τον Γενάρη να οργώσει
  • Κόψε ξύλο τον Γενάρη και μην καρτερείς φεγγάρι 
 
  • Του Γενάρη η καλουριά (καλοκαιρία) παρά λίγο κοπρισιά
  • Του Γενάρη το φεγγάρι, ήλιος της ημέρας μοιάζει
  • Σαν του Γενάρη το φεγγάρι άλλος μήνας δεν έχει χάρη
  • Το χιόνι του Γενάρη είναι κοπριά και του Μάρτη είν'φωτιά
  • Χιόνια πέφτουν τον Γενάρη; Όλοι οι μύλοι μας θα αλέθουν
  • Χιόνισε μέσα στον Γενάρη; Να οι χαρές του Αλωνάρη
  • Γενάρης χιονιστής, Φλεβάρης βρέχτης
  • Κότα, πίτα τον Γενάρη και παπί τον Αλωνάρη
  • Αν δεις ήλιο τ' Αη Βασιλιού, βγες να λιαστείς γιατί για σαράντα μέρες δεν θα ξαναδείς λιακάδα
  • Αλλού όμως λένε: Θα έχει τον ίδιο καιρό για σαράντα μέρες που θα έχει την Πρωτοχρονιά
  • Όποιος άνεμος φυσήξει τα Φώτα, αυτός θα διαρκέσει επί πολύ
  • Εάν τα Φώτα φυσήξει βοριάς, ο υπόλοιπος χειμώνας θα είναι ήπιος. Εάν φυσήξει νοτιάς, θα είναι βαρύς                                                                                                                                                                                                                                                                   

Τετάρτη 5 Σεπτεμβρίου 2018

Οι τέσσερις εποχές

Το λαϊκό παραμύθι «Οι τέσσερις εποχές» αφηγείται την ιστορία ενός ανθρώπου που είχε τέσσερις γιους και ήθελε να τους μάθει να μην κρίνουν τα πράγματα επιπόλαια. Με αυτόν τον σκοπό, και έναν έναν, τους έστειλε να επισκεφτούν μια αχλαδιά που βρισκόταν σε μεγάλη απόσταση.




Τρίτη 7 Αυγούστου 2018

Παλιές ελληνικές διαφημίσεις

Διαφημίσεις από μια άλλη εποχή χωρίς τηλεόραση, τότε που οι καταχωρήσεις στα έντυπα αλλά και οι αφίσες σαν αυτές που παρουσιάζουμε ήταν το σημαντικότερο μέσο προβολής. Κάποια από τα διαφημιζόμενα προϊόντα δεν υπάρχουν ενώ άλλα αναφέρονται σε πολύ γνωστές φίρμες.


















Το Rol λανσαρίστηκε το 1956 ως το πρωτοποριακό απορρυπαντικό για το πλύσιμο των ρούχων και των πιάτων. Η εταιρία ονομαζόταν Rolco και είχε ιδρυθεί το 1948 στο Μοσχάτο ως η πρώτη παραγωγική μονάδα χρωμάτων και απορρυπαντικών με την επωνυμία «Βιανίλ Χρωματουργεία». Το Rol έφερε επανάσταση στα νοικοκυριά και για πολλά χρόνια έγινε η νούμερο ένα επιλογή των Ελληνίδων. Το 1968 ακολούθησε ένα ακόμα προϊόν θρύλος από την εταιρία, το περίφημο AVA, προπομπός του οποίου ήταν το εδώ διαφημιζόμενο Rol με 07 για το πλύσιμο των πιάτων. Με ένα ακόμα μυστήριο συστατικό, αφού και πάλι δεν μαθαίνουμε τί είναι το 07, πέρα από το επίσης αόριστο «αόρατο γάντι για την προστασία των χεριών»! (1959)

Σάββατο 31 Μαρτίου 2018

Ο μύθος της αμυγδαλιάς



Τα μπουμπούκια της αμυγδαλιάς σκάνε πολύ νωρίτερα απ' ό,τι αυτά των υπολοίπων δέντρων. Τα άνθη της αμυγδαλιάς εκτός από το να δίνουν τη δική τους πινελιά στους πίνακες της φύσης στέλνουν κάθε χρόνο το δικό τους προμήνυμα για την άνοιξη. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που συμβολίζουν την ελπίδα.
Τα εντυπωσιακά άνθη της αμυγδαλιάς κουβαλούν και τους δικούς τους μύθους.

Μύθος 1, η Φυλλίς και η αγάπη που νικά το θάνατο

Ήταν κάποτε στη Θράκη, μια πανέμορφη πριγκίπισσα, η Φυλλίς, η οποία ερωτεύτηκε το γιο του Θησέα, τον Δημοφώντα. Οι δύο νέοι γνωρίστηκαν όταν το καράβι του νεαρού Αθηναίου Δημοφώντα επέστρεφε από την Τροία.

Πέμπτη 1 Μαρτίου 2018

Μάρτης ή Μαρτιά

Μία συνήθεια πολλών ετών, που επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο με την αυγή της Άνοιξης, είναι η συνήθεια του «Μάρτη» ή «Μαρτιά



Ένα ζευγάρι λεπτών σχοινιών, ένα κόκκινο κι ένα άσπρο περιστρέφονται μεταξύ τους και δένονται στο χέρι, στον καρπό, και μένουν εκεί μέχρι το τέλος του Μάρτη.
Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, το «Μάρτης» το φορούν κυρίως τα παιδιά για να προστατεύει τα πρόσωπά του από τον πρώτο ήλιο της Άνοιξης, για να μην καούν.Ο "Μάρτης" φτιάχνεται την τελευταία ημέρα του Φεβρουαρίου και φοριέται είτε σαν δαχτυλίδι στα δάχτυλα, είτε σαν βραχιόλι στον καρπό του χεριού. Καμμιά φορά φοριέται ακόμα και στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού, ώστε να μην σκοντάφτει ο κατοχός του.
"Μάρτη" δεν φορούσαν μόνο οι άνθρωποι. Σε κάποιες περιοχές της χώρας κρεμούσαν την κλωστή όλη τη νύχτα στα κλαδιά μιας τριανταφυλλιάς για να χαρίσουν ανθοφορία, ενώ σε άλλες περιοχές την έβαζαν γύρω από τις στάμνες για να προστατέψουν το νερό από τον ήλιο και να το διατηρήσουν κρύο. Σε άλλες περιοχές το φορούσαν μέχρι να φανούν τα πρώτα χελιδόνια, οπότε και το άφηναν πάνω σε τριανταφυλλιές, ώστε να τον πάρουν τα πουλιά για να χτίσουν τη φωλιά τους. Αλλού πάλι το φορούν ως την Ανάσταση, οπότε και το δένουν στις λαμπάδες της Λαμπρής για να καεί μαζί του. 
Ο «Μάρτης» ή «Μαρτιά» είναι ένα παμπάλαιο έθιμο εξαπλωμένο σε όλα τα βαλκάνια, λόγω της υιοθέτησής του από τους Βυζαντινούς, οι οποίοι και το διατήρησαν. Πιστεύεται ότι έχει τις ρίζες του στην Αρχαία Ελλάδα, και συγκεκριμένα στα Ελευσίνια Μυστήρια, επειδή οι μύστες των Ελευσίνιων Μυστηρίων συνήθιζαν να δένουν μια κλωστή, την «Κρόκη», στο δεξί τους χέρι και το αριστερό τους πόδι.

Τετάρτη 17 Ιανουαρίου 2018

Οι Εποχές


«Η Γη μας έχει κάποιο ελάττωμα εκ γενετής: ο άξονάς της δεν είναι κάθετος στο επίπεδο της τροχιάς της ολόγυρα στον Ήλιο. Θα την είδατε πολλές φορές… στο βιβλίο σας, πώς γυρίζει, πώς διαγράφει αυτή τη μεγάλη έλλειψη: τρέχει γυρτή, με την μπάντα που λένε, κι όχι όρθια, ίσια. Αυτό είναι το ελάττωμά ...και το αποτέλεσμα οι εποχές του έτους...


Παρασκευή 18 Αυγούστου 2017

Έλληνες



Το National Geographic δημιούργησε ένα ντοκιμαντέρ για τους ΄Ελληνες και την ιστορία τους μέσα στους αιώνες. Μια παραγωγή που βάζει την Ελλάδα σε περίοπτη θέση, καθώς αυτή έδωσε τις βάσεις για την καλλιέργεια του πολιτισμού των τεχνών και των επιστημών.

Δευτέρα 16 Μαΐου 2016

Ελλάδα και βιοποικιλότητα

Βιοποικιλότητα στην Ελλάδα
Η Ελλάδα διαθέτει πολύ μεγάλη ποικιλία ζώων, φυτών, μυκήτων, φυκών, μικροοργανισμών και οικοσυστημάτων, από τις μεγαλύτερες στην Ευρώπη. Ευρισκόμενη στο σταυροδρόμι τριών ηπείρων, με ποικίλη γεωμορφολογία και μεγάλο κλιματολογικό εύρος, αλλά και με ιδιαίτερα μακρόχρονη ιστορία συνύπαρξης του ανθρώπου με τη φύση, έχει αποκτήσει μια ξεχωριστή βιοποικιλότητα με ιδιαίτερες φυτικές και ζωικές μορφές, αρκετές από τις οποίες δεν υπάρχουν πουθενά αλλού στον κόσμο.

Υπολογίζεται ότι υπάρχουν γύρω στα 50.000 είδη ζώων από τα οποία περίπου το 25% είναι ενδημικά, δηλαδή υπάρχουν μόνο στην Ελλάδα. Στη χλωρίδα υπάρχουν 6.300 taxa (είδη και υποείδη) φυτών από τα οποία περίπου τα 1.000 είναι ενδημικά.
Πηγή: Βιοποικιλότητα στην Ελλάδα

Πέμπτη 28 Απριλίου 2016

Από την Μεγάλη Παρασκευή στην Ανάσταση

Στοιχεία της Ελληνικής Λαϊκής θρησκευτικότητας

Επιτάφιος στη Νάξο, στο Καστράκι 

Για την ελληνική θρησκευτική λαογραφία, η Μεγάλη Παρασκευή αποτελεί μέρα με ιδιαίτερη θρησκευτική και εθιμική αξία, μέρα ξεχωριστή, την οποία ο ελληνικός λαός τιμά και σέβεται με καθολική αργία και απόλυτη νηστεία. Από εθιμική άποψη μάλιστα, τα έθιμα της ημέρας αυτής συνδέονται τόσο με εκείνα της Μεγάλης Πέμπτης, όσο και με τα ανάλογα του Μεγάλου Σαββάτου. Οι τρεις αυτές μέρες είναι αλληλένδετες στη λαϊκή θρησκευτική συνείδηση και πρακτική, γι’ αυτό και συναναφέρονται και συνεξετάζονται τα έθιμά τους, ως μια χαρακτηριστική εθιμική τριλογία, που οριοθετεί το πέρασμα από το θάνατο στη ζωή, από το Σταυρό στην Ανάσταση.

Η Μεγάλη Παρασκευή είναι ημέρα αργίας απόλυτης, θρησκευτικής κατάνυξης και γενικού εκκλησιασμού για τον ελληνικό λαό. Σε πολλές περιοχές της Πελοποννήσου τα παιδιά πραγματοποιούσαν αγερμό στα σπίτια του χωριού, τραγουδώντας τα πάθη του Χριστού και παίρνοντας ως δώρα αβγά, κουλούρια ή χρήματα. Στη Λέσβο συνήθιζαν να επισκέπτονται εννέα ή δεκατρία ξωκλήσια, να ανάβουν τα καντήλια των εικονισμάτων και να θυμιάζουν. Γενικώς θεωρείται ημέρα αφιερωμένη στους νεκρούς, γι’ αυτό και επισκέπτονται τα κοιμητήρια, στολίζουν με λουλούδια και στέφανα τους τάφους των νεκρών και πραγματοποιούν τρισάγια σε αυτούς.

Πέμπτη 14 Απριλίου 2016

Ο Γάμος στην Αρχαία Ελλάδα


Συγγραφέας: ΑΛ. ΛΙΑΡΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣ Νομικός-Ιστορικός

Μια από τις πιο συγκλονιστικές στιγμές της ζωής παραμένει, ακόμη και σήμερα, η διά βίου ένωση δύο ανθρώπων, η οποία γιορτάζεται με μεγάλη λαμπρότητα και αθρόα συμμετοχή κόσμου από την αρχαιοελληνική εποχή. Έναν τέτοιο γάμο, λοιπόν, θα παρακολουθήσουμε αμέσως παρακάτω.
Όταν είχαν ήδη κανονιστεί οι νομικές σχέσεις και τα γαμικά συμβόλαια των νεονύμφων, το επόμενο βήμα ήταν, όπως συμβαίνει και σήμερα, η θρησκευτική τελετή του γάμου? αυτό ήταν απολύτως απαραίτητο, επειδή η μη τήρηση του θρησκευτικού τύπου συνεπαγόταν τη μη γνησιότητα των τέκνων και τα νόθα τέκνα δεν μπορούσαν να φέρουν μετά την ενηλικίωσή τους τον τίτλο του πολίτη. Γιατί η απόκτηση νόμιμων και γνήσιων τέκνων, αποτελούσε τον κύριο σκοπό, για τον οποίο οι Έλληνες, και ειδικότερα οι Αθηναίοι, παντρεύονταν? χαρακτηριστικό και διαφωτιστικό είναι το ακόλουθο απόσπασμα του ρήτορα Δημοσθένη (Κατά Νεαίρας, LIX, §122): «... γιατί αυτό θα 'πει γάμος, δηλαδή να κάνει παιδιά και να εγγράψει τα παιδιά του... στους δημότες και να παντρεύει τις θυγατέρες του... με πολίτες. Γιατί... τις γυναίκες τις έχουμε, για να μας κάνουν παιδιά και για πιστούς φύλακες του σπιτιού...».

Ο χρόνος, ωστόσο, που θα γινόταν ο γάμος δεν ήταν τυχαίος, αλλά περιοριζόταν τόσο ως προς την εποχή όσο και τις ημέρες του μήνα. Σχετικά με τον προσδιορισμό της καταλληλότερης ημέρας για την τέλεσή του υπάρχει διαφωνία μεταξύ των αρχαίων. Ο Ησίοδος την επικεντρώνει στην τέταρτη ημέρα του μήνα χωρίς να ξεκαθαρίζει αν εννοεί την τέταρτη μετρώντας από την αρχή ή το τέλος του μήνα, αλλά διασταυρώνοντας τα λεγόμενά του με όσα γράφει ο Πρόκλος καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι αναφέρεται στην τέταρτη ημέρα από την αρχή του μήνα? άλλοι πάλι σημειώνουν ως ημέρα του γάμου αυτήν που θα είχε πανσέληνο, γι' αυτό και στον Ευριπίδη (Ιφ. Αυλ. 787) όταν η Κλυταιμνήστρα ρωτάει τον Αγαμέμνονα πότε θα γίνει ο γάμος της κόρης τους, εκείνος αποκρίνεται «όταν συμπληρωθεί ο κύκλος της σελήνης»? κάτι παρόμοιο αναφέρουν ο Δίων ο Χρυσόστομος (Ζ',70) και ο Πίνδαρος (Ίσθμ. Ζ',44). Ως προς την εποχή του έτους οι αρχαίοι προτιμούσαν για τους γάμους τον χειμώνα ―λίγο παράξενο για 'μας σήμερα― και μάλιστα οι Αθηναίοι είχαν ονομάσει «Γαμηλιώνα» τον μήνα κατά τον οποίο γίνονταν οι γαμήλιες τελετές και που συνέπιπτε με τον δικό μας Ιανουάριο. Πάντως, ούτε η ημέρα ούτε ο μήνας ήταν εντελώς υποχρεωτικά? επομένως κάποιες παρεκκλίσεις γίνονταν δεκτές. 

Παρασκευή 18 Μαρτίου 2016

Έθιμα και παραδόσεις του Μάρτη




ΜΗΠΩΣ ΞΕΧΑΣΑΤΕ ΝΑ ΦΟΡΕΣΕΤΕ ΜΑΡΤΗ;

Από τη 1η ως τις 31 του Μάρτη, συνηθίζεται να φοριέται στον καρπό του χεριού ένα βραχιολάκι, φτιαγμένο από στριμμένη άσπρη και κόκκινη κλωστή, τον «Μάρτη» ή «Μαρτιά». Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, ο «Μάρτης» φοριέται κυρίως από τα παιδιά για να προστατεύει τα πρόσωπά του από τον πρώτο ήλιο της Άνοιξης, για να μην καούν.

Ο "Μάρτης" φτιάχνεται την τελευταία ημέρα του Φεβρουαρίου και φοριέται είτε σαν δαχτυλίδι στα δάχτυλα, είτε στον καρπό του χεριού σαν βραχιόλι. Καμμιά φορά φοριέται ακόμα και στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού, ώστε να μην σκοντάφτει ο κατοχός του.

"Μάρτη" δεν φορούσαν μόνο οι άνθρωποι. Σε κάποιες περιοχές της χώρας κρεμούσαν την κλωστή όλη τη νύχτα στα κλαδιά μιας τριανταφυλλιάς για να χαρίσουν ανθοφορία, ενώ σε άλλες περιοχές την έβαζαν γύρω από τις στάμνες για να προστατέψουν το νερό από τον ήλιο και να το διατηρήσουν κρύο. Σε άλλες περιοχές το φορούσαν μέχρι να φανούν τα πρώτα χελιδόνια, οπότε και το άφηναν πάνω σε τριανταφυλλιές, ώστε να τον πάρουν τα πουλιά για να χτίσουν τη φωλιά τους. Αλλού πάλι το φορούν ως την Ανάσταση, οπότε και το δένουν στις λαμπάδες της Λαμπρής για να καεί μαζί του.
Ο «Μάρτης» ή «Μαρτιά» είναι ένα παμπάλαιο έθιμο εξαπλωμένο σε όλα τα Βαλκάνια, λόγω της υιοθέτησής του από τους Βυζαντινούς, οι οποίοι και το διατήρησαν. 
Το έθιμο του «Μάρτη» είναι ένα παμπάλαιο έθιμο εξαπλωμένο σε όλα τα Βαλκάνια. Πιστεύεται ότι έχει τις ρίζες του στην Αρχαία Ελλάδα, και συγκεκριμένα στα Ελευσίνια Μυστήρια, επειδή οι μύστες των Ελευσίνιων Μυστηρίων συνήθιζαν να δένουν μια κλωστή, την «Κρόκη», στο δεξί τους χέρι και το αριστερό τους πόδι.

Οι γιαγιάδες – κυρίως- ή και οι μητέρες κάθε 1η του Μάρτη φοράνε το βραχιολάκι στα μικρά παιδιά για τα προστατεύσουν από ασθένειες γενικά ή «για να μην τα κάψει ο ήλιος» ή για να «μην τα πιάνει το μάτι». Το λευκό συμβολίζει την καθαρότητα και το κόκκινο χρώμα σημαίνει ζωή και πάθος. Σε μια άλλη ερμηνεία το λευκό και το κόκκινο χρώμα τα συναντάμε συχνά στη δεισιδαιμονία όταν είναι να αποτρέψουμε κάποιο κακό.

Παρασκευή 11 Μαρτίου 2016

Χωρίς σωματική έκφραση το μυαλό των μαθητών ναρκώνεται


«Αυτό που συμβαίνει είναι ότι μεγαλώνοντας τα παιδιά τα εκπαιδεύουμε προοδευτικά από τη μέση και πάνω. Επικεντρώνουμε στο κεφάλι τους. Και ελαφρώς προς τη μία μεριά ,την αριστερή, δηλαδή καλλιεργούμε τη λογική (αναλυτική σκέψη, γλώσσα, μαθηματικά και φυσικές επιστήμες). Δεν υπάρχει ούτε ένα εκπαιδευτικό σύστημα στον πλανήτη που να διδάσκει καθημερινά π.χ χορό στα παιδιά με τον τρόπο που διδάσκονται τα μαθηματικά. Γιατί; Γιατί όχι; Όλοι έχουμε σώματα. Δεν έχουμε;» ( Κεν Ρόμπινσον)

Η μονόπλευρη εκπαίδευση του μυαλού είναι αναποτελεσματική και βαρετή αν δεν φροντίσουμε παράλληλα την εκπαίδευση του σώματος και κατ’ επέκταση της ψυχής. Η κυρίαρχη τάση είναι να χρησιμοποιούνται τα σωματικά μέρη ενός παιδιού (μάτια, αυτιά, χέρια, πόδια, στόμα) ως βοηθητικά μόνο εργαλεία που υπηρετούν αποκλειστικά έναν σκοπό: ως πύλες εισόδου και άμεσης μεταφοράς της πληροφορίας στο μυαλό. Με αυτό τον τρόπο όμως χάνονται στη διαδρομή πολλά από τα πιο πολύτιμα συστατικά της μάθησης, τα συναισθήματα. Και τα συναισθήματα πολλές φορές γεννιούνται και κατοικούν στο σώμα. Το σώμα λοιπόν δεν είναι μόνο ο διακομιστής πληροφοριών στο μυαλό αλλά και ο γεννήτορας συναισθημάτων.

Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2015

Αποτελέσματα μελέτης Ε.ΜΕ.ΝΟ για νοσηρότητα στην Ελλάδα

Η Ιατρική Σχολή ΕΚΠΑ, με επιστημονική υπεύθυνη την αναπληρώτρια καθηγήτρια κ. Τουλούμη Γιώτα και σε συνεργασία με όλες τις Ιατρικές Σχολές των Ελληνικών Πανεπιστημίων και το Πάντειο Πανεπιστήμιο, οργάνωσε και υλοποίησε την Εθνική Μελέτη Νοσηρότητας και Παραγόντων Κινδύνου (Ε.ΜΕ.ΝΟ) με συγχρηματοδότηση από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο και εθνικούς πόρους.


Στην ΕΜΕΝΟ συμμετείχαν 5.000 άτομα που επιλέχθηκαν τυχαία από τον μόνιμο ενήλικο (≥ 18 ετών) πληθυσμό της Ελλάδας με βάση την απογραφή του 2011. 
Σε κάθε συμμετέχοντα πραγματοποιήθηκε ατομική συνέντευξη, έγιναν μετρήσεις βάρους, ύψους, περιφέρειας μέσης και βραχίονα, αρτηριακής πίεσης και σπιρομέτρηση ενώ, κατόπιν συγκατάθεσης, ελήφθη δείγμα αίματος για μέτρηση χοληστερίνης, γλυκόζης και, σε συνεργασία με την Ελληνική Διαβητολογική Εταιρεία, γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης (δείκτης για διαβήτη). Η συγκεκριμένη μέτρηση, είναι ένα αδιαμφισβήτητο «εργαλείο» για τον εντοπισμό της νόσου, που σχεδόν εκμηδενίζει το ποσοστό του στατιστικού λάθους.

Σύμφωνα με τη μελέτη, η οποία μάλιστα ολοκληρώθηκε πολύ πρόσφατα, 
το πρώτο ιδιαίτερα αρνητικό αποτέλεσμα αφορά στο αυξημένο βάρος των Ελλήνων, σε όλο το φάσμα ηλικιών, καθώς αποδείχτηκε ότι με βάση το δείκτη μάζας σώματος, 
ένας στους δύο Έλληνες έχει βάρος πάνω από το κανονικό
δηλαδή ο δείκτης μάζας σώματος έχει τιμές πάνω από 26 
όταν με βάση τις διεθνείς επιταγές θα πρέπει αν είναι το πολύ 25. 
Μάλιστα το 45% των ανδρών και το 30% των γυναικών είναι υπέρβαροι 
ενώ το 31% των ανδρών και 34% των γυναικών παχύσαρκοι. 

Τετάρτη 15 Ιουλίου 2015

Επαγγέλματα του χτες


ΕΛΛΑΔΑ/ ΑΘΗΝΑ/ Ένας Πλανόδιος Πωλητής Πουλάει Σκούπες 
Φωτ.: ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 50
Μια εξαιρετική ασπρόμαυρη φωτογραφία της Βούλας Παπαϊωάννου (Λάρισα 1898 - Αθήνα 1990) που απεικονίζει έναν πλανόδιο πωλητή με σκούπες στα 1945-1955. Ο άνδρας της φωτογραφίας είναι φορτωμένος με ψάθινες σκούπες προς πώληση. Στο πίσω μέρος της φωτογραφίας διακρίνεται ένα κτήριο της εποχής, πιθανότατα είναι ένας ναός. Ο πλανόδιος πωλητής, που περιφέρεται στους δρόμους χωρίς μόνιμη εγκατάσταση, ήταν μια συνηθισμένη εικόνα στους δρόμους και τις πλατείες των ελληνικών πόλεων. Ασχολείται με την πώληση προϊόντων μικρής αξίας σε ανοικτούς χώρους.


ΕΛΛΑΔΑ/ ΑΘΗΝΑ/ Πλανόδιος Επισκευαστής Γυαλιών Δεκαετία του 50




Νεαρός πλανόδιος πωλητής γλυκών στο λιμάνι. Δεκαετία 1910




Ο νερουλάς ή νεροκόπος



Ήταν πλανόδιος πωλητής νερού και αναλάμβανε την τροφοδότηση των σπιτιών, σε πόλεις ή χωριά, που δεν είχαν δική τους προμήθεια.
Στην παλιά Αθήνα του 19ου αιώνα όπου δεν υπήρχε ακόμα ύδρευση στα σπίτια, αναλάμβανε την τροφοδότησή τους με νερό που προμηθευόταν από τον Υμηττό και κουβαλούσε με γαϊδούρι, μουλάρι ή κάρο. Έκανε πολλά κοπιαστικά δρομολόγια και αμειβόταν περίπου 1 δεκάρα τον τενεκέ. Υπήρχε συνήθως ένας νερουλάς σε κάθε γειτονιά και είχε σταθερή πελατεία. Ο Σπύρος Λούης, καθώς και ο πατέρας του, ασκούσαν αυτό το επάγγελμα στο Μαρούσι.





Το επάγγελμα αυτό εκτοπίστηκε ταχύτατα με την ίδρυση της ΟΥΛΕΝ-κατόπιν ΕΕΥ (1974-1980) & σήμερα ΕΥΔΑΠ- το 1930.
Νερουλάς, Μύκονος


Δευτέρα 30 Μαρτίου 2015

Η καθημερινότητα των Ελλήνων φανερώνει χαρακτηριστικά της παιδείας τους




Η συλλογιστική προσέγγισης του θέματος βασίζεται στην παραδοχή ότι η διαμόρφωση της κοινωνικής συμπεριφοράς κάθε ατόμου συνιστά δημιούργημα της επιρροής, κυρίως, του περιβαλλοντικού παράγοντα. Με άλλα λόγια, στην κοινωνική συμπεριφορά συμπυκνώνονται οι εμπειρίες, τα βιώματα, οι στάσεις, οι αντιλήψεις, οι νοοτροπίες, οι πληροφορίες και, γενικά, οι ιδιαιτερότητες που βιώνει κάθε άτομο μέσα από τη συναναστροφή και την αλληλεπίδρασή του με πρόσωπα, θεσμούς, περιστάσεις και, συνολικά, με τη λειτουργία του κοινωνικού συστήματος. Αυτό σημαίνει, τελικά, ότι η κάθε οικογένεια, το κάθε σχολείο και, γενικά, η κάθε κοινωνία, στο πέρασμα του χρόνου έχουν διαμορφώσει τη δική τους κουλτούρα, μέσα από την αλληλεπίδραση που συντελείται ανάμεσά τους, η οποία αποτυπώνεται στη συμπεριφορά των μελών τους.