Η Παγκόσμια Ημέρα του Νερού εορτάζεται κάθε χρόνο στις 22 Μαρτίου και αποτελεί μια υπενθύμιση στην ανθρωπότητα για τις συνεχείς προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο σημαντικότερος παράγοντας για τη ζωή μας και την ανάπτυξή μας.
«Νερό και Πολιτισμός» είναι το θέμα της φετινής Παγκόσμιας Ημέρας για το Νερό. Το νερό δεν είναι μόνο βασικό συστατικό της ζωής, αλλά και στοιχείο πολιτισμού. Αποτελεί έμπνευση για τους καλλιτέχνες, επίκεντρο της επιστημονικής έρευνας ενώ διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στο τελετουργικό πολλών θρησκειών, παραδόσεων και πίστεων.
Παρά τη σημασία του και τη συχνά ιερή του φύση, το νερό κατασπαταλάται και υποβαθμίζεται σ’ολόκληρο τον κόσμο, τόσο στις πόλεις όσο και στις αγροτικές περιοχές. Το 18% του παγκόσμιου πληθυσμού δεν έχει πρόσβαση σε ασφαλές πόσιμο νερό, ενώ το 40% στερείται εγκαταστάσεων βασικής υγιεινής. Καθημερινά, περίπου 6.000 άνθρωποι, οι περισσότεροι παιδιά, πεθαίνουν από αίτια που σχετίζονται με το νερό.
Γι αυτό το λόγο, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στο ψήφισμα με το οποίο ανακήρυξε τη δεκαετία 2005 -2015 ως τη Διεθνή Δεκαετία για Δράση, «Νερό για τη Ζωή», έκανε έκκληση για πιο συντονισμένη δράση ώστε να υλοποιηθούν οι διεθνώς συμφωνημένοι στόχοι για την πρόσβαση στο νερό και τις εγκαταστάσεις υγιεινής.
Η Συνέλευση υπογράμμισε επίσης την ανάγκη να εμπλακούν οι γυναίκες σε όλες τις αναπτυξιακές προσπάθειες σχετικά με το νερό. Σε πολλούς πολιτισμούς, συμπεριλαμβανομένων των αυτοχθόνων κοινωνιών, οι γυναίκες είναι οι φύλακες του νερού. Είναι αυτές που συχνά περνούν αμέτρητες και κουραστικές ώρες αναζητώντας και κουβαλώντας το νερό. Οι γυναίκες αυτές πρέπει να συμμετάσχουν πιο ουσιαστικά στη λήψη αποφάσεων για τη διαχείριση του νερού, έτσι ώστε οι χώρες τους να μπορέσουν να αξιοποιήσουν πλήρως τις γνώσεις, τις ικανότητες και τη συνεισφορά τους.
Η φετινή Παγκόσμια Ημέρα για το Νερό συμπίπτει με το Τέταρτο Παγκόσμιο Φόρουμ για το Νερό που πραγματοποιείται στην Πόλη του Μεξικού.
Η Ημέρα συμπίπτει επίσης με την παρουσίαση της δεύτερης έκδοσης της Έκθεσης για την Παγκόσμια Ανάπτυξη και το Νερό που δημοσιεύτηκε από το Παγκόσμιο Πρόγραμμα του ΟΗΕ για την Αξιολόγηση του Νερού. Η έκθεση δείχνει τι πρέπει να κάνει ο κόσμος για να ανταποκριθεί στην πρόκληση της διαχείρισης του καθαρού νερού και τι μπορεί να κάνει το σύστημα του ΟΗΕ για να βοηθήσει.
Στη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα για το Νερό, ας αναγνωρίσουμε την πολιτιστική, περιβαλλοντική και οικονομική σπουδαιότητα του καθαρού νερού και ας ενισχύσουμε τις προσπάθειές μας για να προστατεύσουμε τα ποτάμια, τις λίμνες και τους υδροφόρους ορίζοντες. Πρέπει να διανείμουμε το νερό πιο δίκαια και να αυξήσουμε την αποδοτικότητα της χρήσης του ιδιαίτερα στη γεωργία. Ας εντείνουμε τις προσπάθειες μας, στους διεθνείς οργανισμούς, στις κυβερνήσεις και στις τοπικές κοινωνίες για να επιτύχουμε τους στόχους μας.
Πηγή: https://www.unric.org
Κάθε χρονιά ως σήμερα μια διαφορετική θεματική σε σχέση με το νερό αναδεικνύεται. Φέτος η Ημέρα είναι αφιερωμένη στις λύσεις που προσφέρει η ίδια η φύση για την διαχείριση των υδάτων, δηλαδή στην καλή λειτουργία των λιμνών, των υγροβιοτόπων και των φυσικών πλημμυρικών ζωνών. Όπως πολλές άλλες εορταστικές ημέρες, δεν πρόκειται για ημέρα χαράς και ευφροσύνης ψυχής, αλλά για ημέρα μνήμης, ημέρα που στοχεύει να μας ευαισθητοποιήσει για ένα υπαρκτό και ενίοτε οξύ πρόβλημα, το οποίο ειδάλλως τείνουμε να το ξεχάσουμε μέσα στην καθημερινότητά μας. Το αυτό συμβαίνει και με τους υγροβιότοπους.
Ως λίμνες εννοούνται τόσο οι φυσικές όσο και οι τεχνικές. Οι υγροβιότοποι ή υγρότοποι, είναι τόποι που καλύπτονται μόνιμα ή εποχικά από ρηχά νερά ή που δεν καλύπτονται πλήρως από νερά, αλλά που έχουν ένα υγρό υπόστρωμα για μεγάλο διάστημα του έτους και φιλοξενούν πλούσια και ιδιαίτερη βιοποικιλότητα. Η Σύμβαση Ramsar εξειδικεύει τους υγροβιότοπους που χρήζουν ιδιαίτερης προστασίας διεθνώς, αλλά πλήθος μικρότερων υγροτόπων είναι διεσπαρμένοι στο έδαφος όλων των χωρών και αποτελούν την κατοικία, ίσως και τα μόνα καταφύγια ζωής για χιλιάδες είδη. Προστατευόμενοι ή μη οι υγροβιότοποι βρίσκονται σήμερα υπό εγκατάλειψη και υπό εξαφάνιση. Το ίδιο και τα είδη που φιλοξενούν. Ομοίως ενδιαφέρον έχουν και οι πλημμυρικές ζώνες οι οποίες αποτελούν τις φυσικές αντιστάσεις προς τον επικίνδυνο πλημμυρισμό, των γύρω βιοτόπων. Όλα δε τα σημεία, αποτελούν φυσικούς ταμιευτήρες γλυκού νερού.
Τα δύο τρίτα των υγροβιότοπων παγκοσμίως, σύμφωνα με επίσημες μετρήσεις του ΟΗΕ, έχουν ήδη καταστραφεί. Χιλιάδες είδη χλωρίδας και πανίδας έχουν απολέσει την φυσική τους κατοικία. Η απώλεια των λιμνών και υγροβιότοπων και των πλημμυρικών ζωνών έχει οδηγήσει στη διασάλευση του μικροκλίματος των επί μέρους περιοχών, στην διατάραξη της βιολογικής αλυσίδας, στην έλλειψη αποθεμάτων νερού, στην έλλειψη επαρκούς τροφής και ανάπτυξης ακόμα και για τον ίδιο τον άνθρωπο, στην ανεπαρκή διαχείριση των πλημμυρικών φαινομένων. Και όλα αυτά, από την κακή, ανθρωπογενής, διαχείριση των οικοσυστημάτων μας. Ας μην πάμε με τον νου μας μακριά, σε αναπτυσσόμενες χώρες. Για να δούμε αν ισχύουν αυτοί οι αριθμοί, ας μείνουμε στην Ελλάδα, και ελάτε να σας φιλοξενήσω στην ιδιαίτερη πατρίδα μου, πανέμορφο τόπο, επιλογή θεών, ημίθεων, Ολυμπιονικών και ανθρώπων, την Ηλεία. Από τις τρεις λίμνες που διέθετε, σε ένα πανέμορφο σύμπλεγμα, του Καϊάφα, της Αγουλινίτσας και της Μουριάς, σήμερα οι δύο λίμνες έχουν αποξηρανθεί, και εξακολουθεί να υπάρχει μόνο η λίμνη του Καϊάφα, η οποία είναι σε τμήματά της ρυπασμένη. Έχουμε τρεις ποταμούς, τον Αλφειό, τον Πηνειό και την Νέδα, των οποίων η διαχείριση της απορροής τους είναι τόσο φτωχή που παρουσιάζονται συχνά πλημμυρικά φαινόμενα. Ομοίως πλημμυρίζουν και σε πολλά άλλα σημεία τους, όπως και στα φράγματά τους, αρδευτικά και υδροηλεκτρικά. Ο υγροβιότοπος του Κοτυχίου παρουσιάζει διάβρωση του λώρου του και δεν τυγχάνει επαρκούς επιστημονικής διαχείρισης. Η τεχνητή λίμνη του Πηνειού έχει αφεθεί στη μοίρα της. Οι πηγές νόστιμου πόσιμου νερού αξιοποιούνται κατά το ήμισυ, καθώς μεγάλες ποσότητες νερού χάνονται λόγω είτε ελλιπών ή ελαττωματικών δικτύων ύδρευσης, είτε λόγω μεγάλων απωλειών των αρδευτικών δικτύων. Τα ιαματικά νερά σε όλη την Ηλεία έχουν απαξιωθεί, ενώ τα πόσιμα ιαματικά νερά δεν έχουν αξιοποιηθεί ποτέ εμπορικά για να δώσουν ένα πρόσθετο εισόδημα στους κατοίκους της περιοχής και αφημένα στάσιμα, αφορμίζουν. Δεκάδες περιοχές της Ηλείας δεν έχουν ακόμα και σήμερα πόσιμο νερό, ή νερό κατάλληλο για την υγιεινή και τις οικοκυρικές εργασίες!
Της Dr. Διονυσίας - Θεοδώρας Αυγερινοπούλου Αντιπροέδρου της Διοικούσας Επιτροπής του Παγκοσμίου Οργανισμού Σύμπραξης για το Νερό Τ. Βουλευτού Ν. Ηλείας, Προέδρου της Μόνιμης Ειδικής Επιτροπής Περιβάλλοντος της Βουλής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου