Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας (International Women's Day) γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου, σε ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου του 1857 από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας. Η πρώτη Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας γιορτάστηκε το 1909 με πρωτοβουλία του Σοσιαλιστικού Κόμματος των ΗΠΑ και υιοθετήθηκε δύο χρόνια αργότερα από τη Σοσιαλιστική Διεθνή.
Μετά την επικράτηση της Οκτωβριανής Επανάστασης στη Ρωσία, η φεμινίστρια Αλεξάνδρα Κολοντάι έπεισε τον Λένιν να καθιερώσει την 8η Μαρτίου ως επίσημη αργία. Γρήγορα, όμως, η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας έχασε το πολιτικό της υπόβαθρο και εορτάζεται ως έκφραση συμπαθείας των ανδρών προς τις γυναίκες, με προσφορά λουλουδιών και δώρων.
Η άνοδος του φεμινιστικού κινήματος στη Δύση τη δεκαετία του '60 αναζωογόνησε τη Διεθνή Ημέρα της Γυναίκας, που από το 1975 διεξάγεται υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, με αιχμή του δόρατος την ανάδειξη των γυναικείων προβλημάτων και δικαιωμάτων.
Η βία είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες σε όλο τον κόσμο καθώς η πρόοδος προς την ισότητα των δύο φύλων είναι κάθε άλλο παρά σταθερή, δήλωσε η υπεύθυνη της υπηρεσίας του ΟΗΕ για τις γυναίκες Πουμζίλε Μλάμπο- Ενγκούκα, εκτελεστική διευθύντρια του ΟΗΕ. Παρότι γίνονται προσπάθειες επί δεκαετίες για ίσα δικαιώματα μεταξύ ανδρών και γυναικών, καμία χώρα δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι έχει πετύχει την ισότητα των δύο φύλων, με κάποιες να σημειώνουν προόδους σε κάποιους τομείς ενώ παράλληλα υποχωρούν σε άλλους.
Η Μλάμπο-Ενγκούκα χαρακτήρισε τη διαφορά στις αποδοχές μεταξύ ανδρών και γυναικών, που παγκοσμίως είναι στο 24%, «τον μεγαλύτερο ληστή» των γυναικών.
Ο ΟΗΕ Γυναίκες πρόκειται να ξεκινήσει μια παγκόσμια προσπάθεια για την αντιμετώπιση των διαφορών αυτών στη διάρκεια μιας συνόδου της Επιτροπής του ΟΗΕ για την Κατάσταση των Γυναικών που θα πραγματοποιηθεί μέχρι το τέλος του Μαρτίου.
Όμως σύμφωνα με την εκτελεστική διευθύντρια του ΟΗΕ Γυναίκες, η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες παγκοσμίως είναι η βία.
Μία στις τρεις έχει υποφέρει από σωματική ή σεξουαλική βία στη διάρκεια της ζωής της, ενώ οι μισές γυναίκες που είναι θύματα ανθρωποκτονίας δολοφονούνται από τους συντρόφους τους ή μέλη της οικογένειάς τους.
Περίπου 120 εκατομμύρια κορίτσια παγκοσμίως, περίπου ένα στα δέκα, έχουν υποστεί σεξουαλική βία.
«Προφανώς, η τάξη και η περιοχή βοηθούν κάποιες γυναίκες να αντιμετωπίζουν το πρόβλημα αυτό διαφορετικά, όμως παντού σε όλο τον κόσμο το μεγάλο θέμα της βίας κατά των γυναικών είναι μια πραγματικότητα, είτε είναι πλούσιες ή φτωχές, είτε ζουν σε μια ανεπτυγμένη ή σε μια αναπτυσσόμενη χώρα», τόνισε η Μλάμπο- Ενγκούκα.
«Ακόμη και χώρες που έχουν τους υψηλότερους δείκτες αναφορικά με την ισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών, όπως η Ισλανδία, δεν έχουν καταφέρει ακόμη να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα της βίας κατά των γυναικών», πρόσθεσε.
«Οι χώρες έχουν συντάγματα τα οποία περηφανεύονται ότι είναι δημοκρατικά, συντάγματα που ορίζουν την ισότητα, όμως κανείς δεν μάχεται για το δικαίωμα των γυναικών να λαμβάνουν τους ίδιους μισθούς με τους άνδρες», κατήγγειλε.
«Είναι αντιφατικό», πρόσθεσε. «Πώς μπορεί κανείς να εξηγήσει ότι στο Αφγανιστάν οι γυναίκες στο κοινοβούλιο είναι περισσότερες από όσες στο αμερικανικό Κογκρέσο;» διερωτήθηκε η Μλάμπο- Ενγκούκα. Στο αφγανικό κοινοβούλιο το 28% των εδρών καταλαμβάνουν γυναίκες, ενώ στο αμερικανικό Κογκρέσο το ποσοστό είναι μόλις 19%, σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας.
Η Μλάμπο- Ενγκούκα αναφέρθηκε εξάλλου στην Κολομβία ως ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα μιας χώρας που σημείωσε μεγαλύτερες προόδους από τους γείτονές της σε θέματα ισότητας.
Παραμένει το χάσμα εργασιακών ευκαιριών και αμοιβών μεταξύ ανδρών και γυναικών στην ΕΕ, σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat που δόθηκαν σήμερα στη δημοσιότητα.
Σύμφωνα με τη Eurostat, περίπου μία στις τρεις ανώτατες διευθυντικές θέσεις σε επιχειρήσεις στην ΕΕ καταλαμβάνονται από γυναίκες/μάνατζερ (35%). Το υψηλότερο ποσοστό γυναικών/μάνατζερ καταγράφεται στη Λετονία (53%) και ακολουθούν η Βουλγαρία και η Πολωνία (44%), η Ιρλανδία (43%), η Εσθονία (42%), η Λιθουανία, η Ουγγαρία και η Ρουμανία (41%), η Γαλλία και η Σουηδία (40%). Αντίθετα, τα χαμηλότερα ποσοστά καταγράφονται στη Γερμανία, την Ιταλία και την Κύπρο (22%), στο Βέλγιο και την Αυστρία (23%) και στο Λουξεμβούργο (24%).
Εξάλλου, σύμφωνα με τη Eurostat, σε όλες τις χώρες της ΕΕ ο μισθός των γυναικών/μάνατζερ είναι κατώτερος από αυτόν των ανδρών. Συγκεκριμένα, οι μέσες αμοιβές για τις γυναίκες μάνατζερ στην ΕΕ είναι κατά 23,4% κατώτερες από αυτές των ανδρών. Το υψηλότερο μισθολογικό χάσμα υπέρ των ανδρών καταγράφεται στην Ουγγαρία (33,7%), στην Ιταλία (33,5%) και στην Τσεχία (29,7%). Ακολουθούν η Σλοβακία (28,3%), η Πολωνία (27,7%), η Αυστρία (26,.9%), η Γερμανία (26,8%), η Πορτογαλία (25,9%), η Εσθονία (25,6%) και η Μ. Βρετανία (25,1%). Το μισθολογικό χάσμα μεταξύ ανδρών και γυναικών είναι χαμηλότερο στη Ρουμανία (5%), στη Σλοβενία (12,4%), στο Βέλγιο (13,6%) και στη Βουλγαρία (15%).
Εκτιμάται ότι θα χρειαστούν άλλα 170 χρόνια μέχρι να υπάρξει οικονομική ισότητα ανάμεσα στους άνδρες και τις γυναίκες. Δηλαδή 8.840 εβδομάδες, 62.050 ημέρες ή 1.489.200 ώρες.
H μελέτη «Women in Work Index» της PwC καταγράφει τα επίπεδα της οικονομικής χειραφέτησης των γυναικών σε 33 χώρες του ΟΟΣΑ βάσει πέντε κύριων δεικτών και εμφανίζει τις σκανδιναβικές χώρες και ιδιαίτερα την Ισλανδία, τη Σουηδία και τη Νορβηγία, να εξακολουθούν να καταλαμβάνουν τις πρώτες θέσεις του Δείκτη. Η Πολωνία είχε την μεγαλύτερη ετήσια βελτίωση, ανεβαίνοντας στην 9η από τη 12η θέση. Η άνοδος αυτή ήταν αποτέλεσμα της μείωσης της γυναικείας ανεργίας και της αύξησης του ποσοστού πλήρους απασχόλησης.
Η ανάλυση της PwC δείχνει ότι υπάρχουν σημαντικά μακροπρόθεσμα οικονομικά πλεονεκτήματα από την αύξηση του ποσοστού της γυναικείας απασχόλησης στα επίπεδα της Σουηδίας, με κέρδη στο ΑΕΠ του συνόλου των χωρών του ΟΟΣΑ που θα μπορούσαν να ανέλθουν στα $6 τρισ.
Οι σκανδιναβικές χώρες εξακολουθούν να ηγούνται, με την Ισλανδία, τη Σουηδία και τη Νορβηγία να καταλαμβάνουν τις 3 πρώτες θέσεις ωστόσο η Ελλάδα συνεχίζει να καταγράφει χαμηλή βαθμολογία.
Σύμφωνα με την μελέτη, συνεχίζουν να γίνονται αργά αλλά σταθερά βήματα προόδου στις χώρες του ΟΟΣΑ για την ενίσχυση της οικονομικής χειραφέτησης των γυναικών, ωστόσο το μισθολογικό χάσμα μεταξύ των φύλων παραμένει κρίσιμο ζήτημα αφού η μέση εργαζόμενη γυναίκα στις χώρες του ΟΟΣΑ εξακολουθεί να πληρώνεται 16% λιγότερο από τον άνδρα συνάδελφό της, παρά το γεγονός ότι έχει τα ίδια ή περισσότερα προσόντα.
Σύμφωνα με την ίδια έρευνα του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, ανισότητα υπάρχει και στην εκπαίδευση, την υγεία και την πολιτική εκπροσώπηση, όμως ο δείκτης που υπολογίζεται ότι θα επιτευχθεί πιο αργά από όλους είναι η οικονομική ισότητα. Η Ελλάδα έχει επίσης οικονομική ανισότητα, καθώς για κάθε ένα ευρώ που βγάζουν οι γυναίκες, οι άνδρες βγάζουν 1,75 ευρώ και έτσι η ισότητα θα έρθει σε 169 χρόνια. Εξάλλου, σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα, σε διεθνές επίπεδο μόνο το 50% των γυναικών έχει σήμερα πρόσβαση στην αγορά εργασίας, ενώ οι γυναίκες αμείβονται κατά μέσο όρο 24% λιγότερο από τους άνδρες. Σε 100 χώρες οι γυναίκες αντιμετωπίζουν περιορισμούς στην πρόσβαση αγοράς εργασίας λόγω φύλου, ενώ σε 18 χώρες οι άνδρες έχουν νόμιμο δικαίωμα να μην επιτρέπουν στις συζύγους τους να εργαστούν.
Περισσότερες πληροφορίες:
Παρατηρητήριο της Ισότητας των Φύλων
Πηγές:
https://www.sansimera.gr
http://www.cnn.gr/news/ellada
http://press724.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου